Lilium Lucifer'in Günlüğünden...

tarafından **Susano'o** Paz 14 Haz. - 20:00

UYKUSUZ GÖZLER

Sığındığı
küçük ahşap evde yalnızdı Lilium. Evin uzun zamandır
kullanılmadığı örümcek ağları ve birikmiş tozdan anlaşılıyordu. Bu
ev gidecek kimsesi olmayan Lilium için yeterli idi. Günlerdir
uyumamıştı ve tek istediği şey biraz dinlenmekti. Ama buz üzerinde
kayan bir araba gibi, düşünceleri zihninin kontrolünden çıkmıştı ve ona
huzur yüzü göstermiyordu. Düşünce ardına düşünce, duygu ardına duygu,
kabus ardına kabus... Gözlerini kapattığı anda öldürdüğü adamın öfke
dolu bakışları çıkıyordu önüne, ağzından kan kusarak bağırmaya çalışan
adamın yaşla dolu gözleri uyutmuyordu onu bir türlü. Her seferinde
vücudu istemsizce kasılıyor ve buna terleme, üşüme ve belli belirsiz
bir inleme eşlik ediyordu. Yattığı koltuğa yapışmaya başladığını
hissediyordu ama kendinde kalkacak gücü ve konsantrasyonu bulamıyordu.
Gözleri açık mı kapalı mı artık ayırd edemez hale gelmişti. Herşey
bitmek bilmeyen bir kabus muydu, yoksa uyandığnda uyanık olduğunu mu
fark edecekti... Yorgunluğunun ağır bastırmasını istiyordu
Lilium. Zihnindeki görüntülerden kurtulmak için kafasını evin
duvarlarına vurduğunu hayal etmesi ve hemen ardından terden yapış yapış
hale gelmiş vücudunun ve ıslak koltuğun farkına varması dayanılmaz bir
dejavu haline gelmişti. Ölmek istediğini söylüyordu zihni kendi
kendine, artık dayanmamak, bırakmak, sonsuza kadar bırakmak ve hiçbir
şeye tutunmamak en rahat, en kolay seçenek olarak görünüyordu.
Pişmanlıkla yaşamak ve kendinden nefret etmek... kaçmaya çalıştığı
hakikat buydu. Ani bir kasılmayla dizlerini karnına çekti, ve sessizce
tuttuğu nefesini bıraktı Lilium kaderiyle hesaplaşırken. Affedilmeyi
denemek gelmişti aklına birden. Bunun için çabalamak... affedilmek
istiyordu. Aradığı cevabı bulmuştu. Hıçkırıkları andırır gibi kesik
kesik de olsa derin bir nefes aldı sonra. Uykusuz gözleri ağır ağır
kapandı ve bir damla gözyaşı ile uyuyakaldı Lilium.

BİR KATİLİN GÜLÜMSEMESİ
Ahşap
zemin ve duvarların üzerinde koyu kırmızı kan soğumaya başlamıştı. Kanın sahibinin kafası 4-5 metre kadar uzakta yerde duruyordu. Gözleri
korku ile patlamak üzereymiş gibi açılmış, dudakları geriye çekilmiş,
dişler birbirine geçmiş durumda katiline bakıyordu. Odadın diğer ucunda
köşede yerde oturuyordu Lilium, dizlerini karnına doğru çekmiş,
kollarıyla bacaklarına sarılmış ve başını önüne eğmişti. Saçları
gözlerini kapatıyordu, vücudunu soğuk bir ter sarmıştı, ama titreyen
dudakları belli belirsiz bir tebessüm oluşturmuştu. ilk defa
öldürmüştü...

ÖZGÜR BIRAKACAK KADAR ÇOK SEVMEK...
...meşe
yaprakları ile bezenmiş yolda tek başına yürüyordu Lilium. Serin akşam
esintisi ile birlikte saçları önce önüne doğru savruluyor, sonra
yeniden yüzünün önüne düşüyordu. Yürürken özgürlüğüne ne kadar düşkün
olduğunu düşünüyordu yüzünde sakin bir gülümseme ile. Sevdiği adamı
dilediği gibi dünyayı keşfetmesi için özgür bırakmıştı yıllar önce. Bir
gün onu özleyip geri döneceğine inanıyordu. Yalnız kaldığı süre boyunca
bir dakika olsun yanından ayırmamıştı aslında. Aklından bunlar
geçiyordu ki, bir anda duruverdi hissettiği mutluluktan olduğu yerde. Sanki bütün vücudu heyecandan donmak üzereydi. Bir yaprak daha koptu
meşe ağacından ve rüzgarda sürüklenerek yavaşça gözlerinin önünden
geçti. Farkında olmadan tuttuğu nefesini sessizce ve yavaş yavaş
bıraktı Lilium. Yanından ayrılmayacak kadar çok sevmekten daha büyüktü
özgür bırakacak kadar çok sevmek onun için.

...VE LİLİUM ÇATLAMIŞ TOPRAKLARA AYAK BASMIŞTI
...ve
lilium çatlamış topraklara ayak basmıştı. artık tek yapması gereken
aklından geçenleri, hiçbir zaman duymacak kişilere söylemek
kalmıştı. bunu yalnız yapmak zorundaydı. ama buz gibi toprağın üstünde
çıplak ayaklarla neredeyse donmak üzereydi. durdu, gökyüzüne baktı ve
gülümsedi. 'günahkar da olsam, tek sevdiğim sendin...' diye mırıldandı.
sesi gittikçe zayıflaştı, sonra da nefesi. ama söyleyecekleri
bitmemişti, hatta henüz başlıyordu.

Bunlar birkaç yıl önce yazmaya başladığım ama devam etmediğim "günlük notları" görüntüsünde fikirler topluluğu denemesi. Yıllar sonra rastladım ve paylaşmak istedim. Smile

tarafından AnTiOkSiDaN Paz 14 Haz. - 20:09

Güzel yazmışsın Mehmet abi, hoşuma gitti.

Sormak istiyorum; Lilium latince de zambak, Lucifer ise İncilde adı geçen bir şeytan. İki isim arasında nasıl bir bağlantı kurdun?

tarafından lantis Paz 14 Haz. - 20:10

çok güzel yazılar, paylaştığın için teşekkürler mehmet

tarafından **Susano'o** Paz 14 Haz. - 20:11

lucifer aslında lux ve ifer kelimelerinin bir araya gelmesinden ışık getiren anlamına geliyor. latince o da. lucy isminin kökeni olduğunu duymuştum. hoşuma gitmişti sadece. yoksa aralarında özel bir bağlantı yok. ikisi de L ile başlıyo Very Happy

tarafından AnTiOkSiDaN Paz 14 Haz. - 20:14

Luciferin "ışık getiren" gibi ikinci bir anlamı olduğunu bilmiyordum.

Neyse, zaten o kadar önemli değil. Kaç kişi isimlere kafa yorar ki zaten Very Happy